της Όλγας Τσιλιμπάρη 

Έτσι κι αλλιώς θα ζήσουμε

Ή μάλλον θα επιζήσουμε

Με ολοένα και λιγότερα

Λιγότερα από τα βασικά

(κι όχι απ΄ τα θρυλούμενα ως περιττά δαιμόνια

που έφερε η κοινωνία της αφθονίας

και κείνο το τρισκατάρατο το κράτος πρόνοιας

τα ισχνά φαντάσματά τους

αγορασμένα σε προσφορά από τα LIDL

τα στηλιτεύουνε αλύπητα

οι ζηλωτές της υψηλής πνευματικότητας

τον ίδιο δίσκο γραμμοφώνου ξαναπαίζοντας

στριγγά γρατσουνισμένο

σε τόνο πλάγιο δεύτερο

ωσάν την χιόνα άσπιλο

ανέγγιχτο από την τύρβη

του χύδην όχλου, της μπασκλασαρίας

-εκάς οι προλετάριοι-

αλέκιαστο από της Ιστορίας τ΄ απόνερα

σε δρόμους σκαλοπάτια και σοκάκια

στο γυάλινο τον κώδωνα επιμελώς προστατευμένο

με μουσειακή επιγραφή

τον ίδιο δίσκο ξαναπαίζοντας

αδιάκοπα βυσσοδομώντας

αθόλωτος, ει δυνατόν, να μείνει

απ΄ την ανατριχίλα της δίκαιης οργής

δουλεύουνε νυχθημερόν

σα μηχανές αυτόματης μετάφρασης

αυτοί, οι στυλοβάτες πάσης κατασκευαστικής κι εργολαβίας

μανδύα ιερατικόν ενδεδυμένοι

έναντι των πληβείων δικαιολογημένα δύσπιστοι

-πού ξέρεις, αν καμιά φορά ξανασηκώσουνε κεφάλι-

Αυτοί, οι ομιλούσες κεφαλές

οι εκλεκτοί και άριστοι

παλιές πουτάνες στην υψιπετή λογοκοπία

λάτρεις του λυρικού θεάματος

με ΑΙ λυρισμό

κι -όλως τυχαία-άραγε

μέχρι σκασμού χορτάτοι)

Μη ταρασσέσθω υμών η καρδία

Παρένθεση ιστορική τα βάσανα

και η αντεπανάσταση

έχουνε γνώση οι φύλακες

Αλλά μη χάνουμε το κύριο

Το θέμα δεν είναι η επιβίωση

-μια κάποια σκέτη οποιαδήποτε επιβίωση

Σε τούτο δω το άθλημα το παπατζίδικο

το δίχως άλλο οι μπερτόδουλοι ήτανε πάντα άσοι

Η πονηριά τον ψύλλο πεταλώνει

Χέρι που δεν μπορείς να το δαγκάσεις το φιλείς

Με φθόνο και κρυψίνοια κατά των ομοτίμων

στο άψε σβήσε καρυδώνεις

όχι μονάχα την κατσίκα

μα και το γείτονα τον ίδιο, εγγυημένα

Το θέμα είναι

Αυτό που πάντα ήταν

Και θα είναι

Μέχρι δακρύων γλυκύτατα αδυσώπητο

Όνειρο ιδρωμένο ματωμένο

Φεύγει κυνηγημένο αλλά ξανάρχεται

Βαδίζει αλαφροπάτητο πάνω από τα ποτάμια

Κάτω απ΄ την άσφαλτο υπόγεια αρτηρία

Σφυγμός παλλόμενος κόκκινο ρυάκι

την πόλη με ανάσες αιματώνει

Διδότου Παραπήγματα Προσφυγικά

Αγία Όλγα Φιξ Μετσόβειο Μακρυγιάννη

Κουκάκι Σωτηρία Καισαριανή

Μεταξουργείο Περιστέρι Δραπετσώνα Ψυρρή

Πατησίων και Στουρνάρη

Τοίχος στην Τρίτης Σεπτεμβρίου γαζωμένος από σφαίρες

Εικοσιεννιά σελίδες παρακάτω με παιδιά παιδιών

Ψωμί Παιδεία Ελευθερία

Πάλι και πάλι

Όνειρο ιδρωμένο ματωμένο

Αξίζει για τη χάρη του να λιώνεις

Σόλες φαιά ουσία και καρδιά μερονυχτίς σε επαγρύπνηση

Χωρίς δεύτερη σκέψη

Βαρδιάνος με μικρούλικα αστέρια μες τις τσέπες

Στην πρώτη τη γραμμή

Πού είν΄ ο Δεκέμβρης θα μου πεις

Σε καναδυό γραμμούλες στριμωγμένος

Παίζει τις αγκωνιές περιζωσμένος

Απ΄ όλο τούτο τον ανείπωτο χυλό

Εδώ μπροστά μας ο Δεκέμβρης γελαστός

Σχεδόν παιδάριο

Λόρδος Μπάιρον λόχος ΕΛΑΣ ΕΠΟΝ

Αντάρτης σε φωτογραφία ασπρόμαυρη

Ντρίλινο παντελόνι και χιτώνιο

Μάλινχερ φορεμένο σταυρωτά

Μια χούφτα σφαίρες –δεν είναι και για χόρταση

Κράνος παράταιρο γερμανικό

Μάτι αετίσιο και το δίκωχο στραβά

Εδώ μπροστά μας ο Δεκέμβρης

Για να στο κάνω τάλιρα

Η τωρινή ανάγκη και το κόψιμο μας οδηγεί

Με ματογυάλια σημερνά

Πάντα με όρους τωρινής αναγκαιότητας

Διαβάζουμε την Ιστορία

Σχολείο μονοθέσιο

Σωθήκαν και τα κούτσουρα που ρίχναμε στη σόμπα

Παγωνιά

Βρόντησε ο κώλος στο σανίδι του θρανίου

Αλλαξοθεϊσμένοι κοιταζόμαστε

Διαβάζουμε την Ιστορία

Πώς αλλιώς

Και θα εξεταστούμε στο σκληρό της δικαστήριο

Να ιδούμε αν θα πάρουμε

και προβιβάσιμο βαθμό

Ζήτημα πρώτον

Το θέμα είναι

Αυτό που πάντα ήταν

Και θα είναι

Μια αξιοβίωτη ζωή

Μαζί