ΠΑΣΑΛΕΙΜΜΑΤΑ

Γράφει ο Γιώργος Καγκουρίδης
Μαζευτήκανε οι Δημάρχοι από το 1978 μέχρι σήμερα, πλην τριών, και τάπανε. Διαπιστώσεις εκάμανε. Μέσες, άκρες όλοι τα ίδια είπανε.
Πασαλείμματα.
Δεν έχουμε λεφτά, χρωστάμε και τση Μιχαλούς, μας εφάγανε τα σκουπίδια, το αθηνοκεντρικό κράτος θέλει κι άλλους τουρίστες ν’ αυγαταίνει ο μαός του κι ο μαός τση Φράπο, μας φορτώνει ευτύνες χωρίς λεφτά κι όταν μας δίνει τα ψίχουλα που μας δίνει μας ζητάει τη μάνα μας και το πατέρα μας σε χαρτγιά και προαπαιτούμενα και μελέτες που άμα έρθει η ώρα να εφαρμοστούνε έχει περάσει ένας αιώνας και θέλουνε επικαιροποίηση και φτου κι από το λάϊς. Κι ο κόσμος αγαναχτεί και λέει που βρωμάμε, που μας επνίξανε τα σκουπίδια και που δεν έχει νερό να πλυθεί.
Κάπως έτσι είναι τα πράματα. Έλλειψη χρημάτων στάση εμπορίου. Η έλλειψη χρημάτων είναι αδερφή τση γκρίνιας. Κι η γκρίνια εκατέβηκε από το Δημαρχείο στους δρόμους και πήρε τα καντούνια.
Οι μεν ψάχνουμε τη Κέρκυρα που χάσαμε. Κάνουμε συλλόγους.
Σύλλογο κάνεις άμα υπάρχει λόγος. Αγοιώς γιατί να κάνεις; Για να πηγαίνεις για καφέ;
Φωνάζουμε, διαμαρτυρόμαστε. Να τηρηθούνε οι νόμοι. Κάτω οι παρανομίες. Δεν αντέχουμ’ άλλο.
Οι δε απλώνουνε τραπεζοκαθίσματα, μετά ή άνευ «αδείας», και βάνουνε το ράδιο στη διαπασών, διότι έτσι, λέει ο άλλος σύλλογος, αμπώνεται ο κόσμος και πίνει κι αφήστε τσου γεροξεκούτηδες, τους οποίους, ειρήσθω εν παρόδω, σέβονται απεριορίστως, όπως και το Υστερικό μας Κέντρο, δια το οποίον αγωνίζονται να μη γίνει νεκροταφείο και δεν έχουμε και γλύφτες να μας εκάνουνε το μνημείο.
- Τση Ουνέσκος;
- Πού την εθυμήθηκες; Αυτή μας έχει ξεχασμένους για να μη σου πω που μας έχει τίποτις άλλο.
Κι οι Δημάρχοι κατόπιν ορθών διαπιστώσεων, πλην της κοινωνικής ρήξης, που υφέρπει αν δεν υφίσταται ήδη, και τήνε βλέπουνε ή κάνουνε που δε τη βλέπουνε, υπεραμύνονται της θητείας και των πεπραγμένων τους και καλούν τον κόσμο «βάρτε πλάτη» αγοιώς χανομάστενε. Κι ο κόσμος βάνει πλάτη δια της υπομονής κι αύριο, λέει, μπορεί να κλείσει και καμιά λακκούβα.
Κι η Αθήνα εισπράττει τα πάντα όλα, μας ρουφάει το μεδούλι, και σου λέει η Ουνέσκο είναι δική σας ευθύνη και το Αχίλλειο τόχει το ΕΤΑΔ και μη μου σκοτίζεται τον έρωτα.
Κι η απήδαλος φωνάζει «ένα πηδαλιούχο ΚΕΡΚΥΡΑΙΟ, ορές παιδιά, έστω και Δήμαρχο».