γράφει η Νίνα Γεωργιάδου

«Ήταν μια κακή χρονιά», είπε η Ζηνοβία, που πήρε το όνομά της από τη βασίλισσα της Παλμύρας και ξέρει να γιατρεύει την ποδάγρα, τον τσιγαρόβηχα και τους καημούς του έρωτα.

«Είναι ένα κομπολόι από κακοχρονιές», είπε η Αουρέλια, που ειδικεύεται στις φυτικές βαφές. Βάφει χειλάκια πετροκέρασα με το χυμό των πατζαριών, τις μαύρες κάπες της Ζηνοβίας και της Φραξυλάνθης με το μελάνι της σουπιάς, ροδίζει τα μάγουλα των χλωμών γυναικών με τις αχτίνες του ήλιου και ξασπρίζει τα γαριασμένα κοντοβράκια τους, με μια μυστική συνταγή για λουλάκι απ’ τα λουλούδια του μπλουμπάγκο.

Γιατί και οι τρεις φορούν χοντρά κοντοβράκια, καθώς η σέλα του σκουπόξυλου δεν είναι και η πιο βολική, ειδικά για μεγάλα ταξίδια πάνω από τη θάλασσα και πέρα από τα όνειρα.

«Θα έρθουν καλύτερες χρονιές», είπε η Φραξυλάνθη, που έχει πάντα την ελαφράδα της μοσχομυριστής αφροξυλιάς, απ’ όπου πήρε τ’ όνομα της και που ξέρει να φτιάχνει μαγικά ματζούνια, για να γιατρεύει κάθε είδους φαγούρα και να δροσίζει κάθε λογής πυρετούς.

Και πώς να μην την πιστέψουν, αφού κατάφεραν και οι τρεις να επιβιώσουν από τον προηγούμενο Μεσαίωνα, τότε δηλαδή που οι όχλοι κατέβαιναν στις πλατείες και παρακολουθούσαν την καύση των μαγισσών, με τον ίδιο σαδομαζοχισμό που σήμερα παρακολουθούν τηλεόραση.

Χάρη σε μιαν απροσδόκητη νεροποντή, ο όχλος σκόρπισε, την ώρα που οι φλόγες άγγιζαν κιόλας τα ακροδάχτυλα των ποδιών τους, οι δήμιοι έτρεξαν να μη βραχεί η κουκούλα τους και χώθηκαν στα ιεροξεταστήρια, όπως χώνονται οι αρουραίοι στις τρύπες τους και όπως χώθηκαν οι κουκουλοφόροι δωσίλογοι σε υπουργεία και σε έδρανα.

Μεθυσμένες και οι τρεις σ’ αυτή τη σύναξη, με το κρασί που έφτιαξε η Ζηνοβία, απ’ τα σταφύλια της οργής που έχει πάντα κρεμασμένα στη ζώνη της, επεξεργάζονται – μυστικά – ένα σχέδιο ανατροπής του τωρινού Μεσαίωνα.

Είπαμε, αν δεν βρίσκεις παραμύθι, φτιάξ’ το μόνος σου.