ΑΝ Η ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ ΞΕΧΑΣΤΕΙ,
η μνήμη των ανθρώπων θα έχει γίνει ένας σβώλος χώμα.
Ένα αξιοθρήνητο κενό, μια μαύρη τρύπα,
όπου ο χρόνος θα είναι άχρονος και ακυρωμένος.
Όταν ξεχνιέται το μαζικό φονικό σε δημόσια θέα,
όλα μπορούν να ξεχαστούν.

Η ιστορία όλου του κόσμου κι όλου του χρόνου,
από τις δυο χιλιάδες σταυρούς της Αππίας οδού, ως τις πυρές του Μεσαίωνα
και από τη Γενοκτονία των Ινδιάνων, ως τη Σφαγή του Δίστομου,
θα έχει σβηστεί, θα έχει γίνει μια λευκή σελίδα,
ένα λευκό σάβανο, μια λευκή σημαία απόλυτης παράδοσης.

Αν η Παλαιστίνη ξεχαστεί,
θα έχει ξεχαστεί μαζί και το τιτίβισμα των πουλιών
ο όμορφος ψίθυρος του φλοίσβου
και το ελαφρύ θρόισμα των φύλλων.
Όταν ξεχνιέται το μαζικό φονικό σε δημόσια θέα,
όλα μπορούν να ξεχαστούν.
Κι όλα θα έχουν τον αφόρητο ήχο μιας απειλητικής σειρήνας,
Το ουρλιαχτό μιας ύαινας.

Νίνα Γεωργιάδου