Μαρουάν Τουμπάσι - kosmodromio.gr

Προωθούνται, για ακόμη μία φορά, κούφιες οικονομικές ή πολιτικές λύσεις χωρίς ουσιαστικές δεσμεύσεις για τους Παλαιστίνιους.

Αφότου ο Ντόναλντ Τραμπ ανέλαβε την προεδρία για δεύτερη θητεία, σημειώθηκαν ραγδαίες εξελίξεις σε διεθνές, περιφερειακό και τοπικό επίπεδο. Σε αυτό το πλαίσιο, η ομιλία που έβγαλε μετά την ορκωμοσία, ήταν ένα ζοφερό θέαμα γεμάτο μίσος, επίκληση στο εθνικό μεγαλείο και θεάρεστες υποσχέσεις.  Ο Τραμπ επιτέθηκε στην προηγούμενη κυβέρνηση, στους μετανάστες, σε μεγάλα τμήματα του αμερικανικού λαού, στους Λατινοαμερικανούς και τον υπόλοιπο κόσμο.

Ο Τραμπ φαίνεται να εμπνεύστηκε την ομιλία του από το πρώτο ραδιοφωνικό διάγγελμα του Αδόλφου Χίτλερ το 1933, όπου επέκρινε το προηγούμενο καθεστώς και υποσχέθηκε μια νέα εποχή εθνικού μεγαλείου, υπό το πρόσχημα εξάπλωσης της ειρήνης. Ο Τραμπ αντικατόπτρισε αυτό το όραμα χρησιμοποιώντας τον όρο «Χρυσή Εποχή» αλλά στην πραγματικότητα, η ατζέντα του εξυπηρετεί το εντεινόμενα φασιστικό όραμα που απορρέει από τη σημερινή κρίση του καπιταλιστικού συστήματος.

Πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ

Υποκριτική και παραμορφωμένη πολιτική στη Μέση Ανατολή

Η κυβέρνηση του Τραμπ χαρτογράφησε μία υποκριτική, φασιστική και ιδεολογικά ακραία πολιτική στη Μέση Ανατολή, σε συνδυασμό με τις συναλλαγές και την αταλάντευτη υποστήριξη στο Ισραήλ και την ιδέα της μεταφοράς πληθυσμού.

Η πολιτική αυτή όχι μόνο αγνοεί τα δικαιώματα των Παλαιστινίων αλλά ενισχύει την ισραηλινή κυριαρχία ενώ «πουλά» ψευδαισθήσεις μέσω ανθρώπων όπως ο Μασάντ Μπούλος και ο Τζέισον Γκρίνμπλατ. Ταυτόχρονα, οι ΗΠΑ δεν έδειξαν κανένα αληθινό ενδιαφέρον στην υποστήριξη ενός ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους, εντείνοντας τα δεινά των Παλαιστινίων με στόχο την εκμηδένιση του παλαιστινιακού ζητήματος.

Μασάντ Μπούλος

Μεσολαβητές και ψευδείς υποσχέσεις

Κατά τη γνώμη μου, ο Μασάντ Μπούλος, ένας δισεκατομμυριούχος λιβανικής καταγωγής και πεθερός της νεότερης κόρης του Τραμπ, Τίφανι, έπαιξε ρόλο στην δημιουργία υποσχέσεων στους Παλαιστινίους, προφασιζόμενος πως θα μπορούσε να υπάρξει αληθινή ευκαιρία για πρόοδο υπό την ηγεσία του Τραμπ.

Αυτές οι υποσχέσεις ακολούθησαν ένα οικείο αμερικανικό πρότυπο πώλησης ψευδαισθήσεων στους Παλαιστίνιους, προωθώντας κούφιες οικονομικές ή πολιτικές λύσεις χωρίς ουσιαστικές δεσμεύσεις.

Ομοίως, ο Τζέισον Γκρίνμπλατ, ο απεσταλμένος του Τραμπ στη Μέση Ανατολή, προσπάθησε να παρουσιαστεί ως μεσολαβητής με τους Παλαιστίνιους, εκφράζοντας μάλιστα την προθυμία του να επισκεφθεί τη Γάζα. Εντούτοις, , τέτοιες χειρονομίες έρχονταν σε αντίθεση με τις πολιτικές της κυβέρνησης που εδραίωσαν την ισραηλινή κατοχή, επέκτειναν τους οικισμούς στη Δυτική Όχθη και προώθησαν σχέδια προσάρτησης και απορρόφησης.

Τζέισον Γκρίνμπλατ

Ισραηλινή κυριαρχία στη στρατηγική των ΗΠΑ

Η συμμαχία ΗΠΑ-Ισραήλ είναι ριζωμένη σε βαθιά στρατηγικά συμφέροντα, συμπεριλαμβανομένων θρησκευτικών και πολιτισμικών λόγων, που κάνουν ασύμβατη με την αμερικανική πολιτική την ιδέα ενός ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους.

Το Ισραήλ χρησιμεύει ως στρατηγική βάση για την Ουάσιγκτον στην περιοχή. Η ενίσχυση της εξουσίας το ευθυγραμμίζεται με τα συμφέροντα των ΗΠΑ.

Αυτό ήταν εμφανές στην υποστήριξη που έδωσε ο Τραμπ ήδη από την πρώτη θητεία του στους εβραϊκούς εποικισμούς, στη μετεγκατάσταση της πρεσβείας των ΗΠΑ στην Ιερουσαλήμ και αναγνωρίζοντας την πόλη σαν ενιαία πρωτεύουσα του Ισραήλ.

Επιπροσθέτως, η κυβέρνηση Τραμπ ενέκρινε την επέκταση της στρατιωτικής παρουσίας του Ισραήλ στο Λίβανο πέρα ​​από το χρονοδιάγραμμα της συμφωνίας εκεχειρίας, επκαλούμενη τη μακροπρόθεσμη στρατηγική της.

Από την άλλη, η Ιορδανία παραγκωνίστηκε εντελώς από την ατζέντα του Τραμπ, και αντιμετωπίζει οικονομική πίεση να ευθυγραμμιστεί με το περιφερειακό του σχέδιο, συμπεριλαμβανομένης της επανεγκατάστασης Παλαιστινίων από τη Γάζα στην Ιορδανία. Αυτή η πρόταση, στην οποία η Ιορδανία αντιστάθηκε κατά την πρώτη θητεία του Τραμπ, τώρα επανεξετάζεται, καθώς συνοδεύεται από απειλές για διακοπή της βοήθειας προς την Ιορδανία ως μέσο εξαναγκασμού.

Ο ρόλος των βασικών προσώπων στην πολιτική των ΗΠΑ

Ο νέος πρεσβευτής των ΗΠΑ στο Ισραήλ, Μάικ Χάκαμπι, και η πρέσβειρα των ΗΠΑ στα Ηνωμένα Έθνη Ελίζ Στέφανικ αντανακλούσαν ξεκάθαρα αυτές τις πολιτικές.

Μάικ Χάκαμπι

Ο Χάκαμπι είναι ένας σκληροπυρηνικός Ευαγγελιστής που πιστεύει στο λεγόμενο «Βιβλικό δικαίωμα» των Εβραίων στη Δυτική Όχθη και αρνείται να αποκαλεί τους ισραηλινούς οικισμούς με αυτό το όνομα. Ομοίως, οι δηλώσεις της εκπροσώπου των ΗΠΑ του ΟΗΕ αφορούσαν αυτό το «δικαίωμα», υπογραμμίζοντας το ιδεολογικό βάθος της λήψης αποφάσεων των ΗΠΑ.

Ελίζ Στεφάνικ

Ιδεολογική διάσταση και την εκλογική επίδραση

Οι πολιτικές του Τραμπ δεν μπορούν να διαχωριστούν από τη βάση των ψηφοφόρων του, που είναι κυρίως Χριστιανοί, Σιωνιστές ή Ευαγγελιστές, που θεωρούν την υποστήριξη του Ισραήλ ως θρησκευτική και ιδεολογική υποχρέωση. Για αυτούς, η ιδέα του «Μεγάλου Ισραήλ» είναι αναπόσπαστο μέρος της θρησκείας τους, πράγμα που εξηγεί την άνευ όρων υποστήριξή τους στο Ισραήλ. Αυτή η ιδεολογική επιρροή ήταν ένας σημαντικός μοχλός πίσω από την υιοθέτηση πολιτικών από την κυβέρνηση Τραμπ που εξυπηρέτησε πλήρως το ισραηλινό σχέδιο σε βάρος των δικαιωμάτων των Παλαιστινίων.

Από την έναρξη της προεδρίας του, ο Τραμπ ήρε τις κυρώσεις στους εποίκους και τις απαγορεύσεις στις αποστολές όπλων στο Ισραήλ και πρότεινε μετεγκατάσταση των Παλαιστινίων,  υποδηλώνοντας «εκκένωση περιοχών».

Απουσία ενδιαφέροντος σε παλαιστινιακό κράτος

Μια ρεαλιστική αξιολόγηση της πολιτικής του Trump αποκαλύπτει ότι η κυβέρνησή του, όπως και η προηγούμενη,  δεν είχε κανένα πραγματικό ενδιαφέρον για την υποστήριξη της δημιουργίας ενός παλαιστινιακού κράτους και ως εκ τούτου δεν επέτρεψαν στους Παλαιστίνιους να πραγματώσουν το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση.

Αντ’ αυτού, τα συμφέροντα των ΗΠΑ επέβαλαν την ενίσχυση της ισραηλινής ηγεμονίας, είτε μέσω πολιτικών βημάτων όπως η «συμφωνία του αιώνα» που αγνόησε τα νόμιμα παλαιστινιακά δικαιώματα ή μέσω εξομάλυνσης των σχέσεων μεταξύ του Ισραήλ και των αραβικών κρατών όπως τα ΗΑΕ, το Μπαχρέιν και κυρίως, η Σαουδική Αραβία, η οποία βρίσκεται τώρα υπό πίεση για να υπογράψει συμφωνία εξομάλυνσης με το Ισραήλ.

Η ψευδαίσθηση της ανάπτυξης και η νοοτροπία της συμφωνίας

Ο Τραμπ προσέγγισε τα διεθνή ζητήματα, μη εξαιρουμένου του παλαιστινιακού, με «νοοτροπία συμφωνίας». Αντί να επικεντρωθεί στη δικαιοσύνη ή να αντιμετωπίσει τις βαθύτερες αιτίες της σύγκρουσης, είδε την περιοχή ως οικονομική ευκαιρία.

Οι παρατηρήσεις του ότι η Γάζα είναι μια «μεγάλη επενδυτική τουριστική ευκαιρία» είναι μόνο ένα παράδειγμα αυτής της στενής εμπορικής προοπτικής, που ευτελίζει τα δεινά των Παλαιστινίων και υποβαθμίζει τον αγώνα τους σε κάποιο είδος επιχειρηματικής συναλλαγής.

Αμερικανικές πολιτικές προς τη Γάζα και τις νέες προτάσεις

Πρόσφατα, ο Τραμπ αναφέρθηκε στο μεταπολεμικό όραμά του για τη Γάζα, τονίζοντας ότι η Αίγυπτος και η Ιορδανία θα πρέπει να πάρουν τους Παλαιστίνιους από τη Γάζα. Είπε κατά λέξη: «Θέλουμε να καθαρίσουμε εντελώς αυτό το μέρος».

Αυτό αντανακλά τη διάθεση για περαιτέρω υπονόμευση του παλαιστινιακού αγώνα και την αποφασιστικότητά του να το μετατρέψει σε ένα άλλο ζήτημα, αποσπασμένο από τα ιστορικά και πολιτικά δικαιώματα του παλαιστινιακού λαού.

Αυτές οι δηλώσεις ευθυγραμμίζονται με την ευρύτερη προσέγγιση των Η.Π.Α., η οποία δεν έχει καμία πραγματική πρόθεση να επιτευχθεί ειρήνη ή να δημιουργήσει ένα κυρίαρχο παλαιστινιακό κράτος.

Αντιμετωπίζοντας την πραγματικότητα με στρατηγική ενότητα

Οι πολιτικές του Τραμπ στη Μέση Ανατολή και ειδικότερα το παλαιστινιακό ζήτημα αντικατοπτρίζουν μια στρατηγική προσέγγιση που εξυπηρετεί την ισραηλινή κυριαρχία και τα περιφερειακά συμφέροντα των ΗΠΑ υπό διάφορους ιδεολογικούς και στρατηγικούς υπολογισμούς, προσφέροντας παράλληλα στους Παλαιστίνιους ψεύτικες υποσχέσεις γεμάτες πολιτική υποκρισία.

Σε αυτήν την πραγματικότητα, είναι επιτακτική ανάγκη για τους Παλαιστίνιους να ενωθούν κάτω από ένα σαφές στρατηγικό όραμα και να αναδιοργανώσουν τις εσωτερικές, πολιτικές και διπλωματικές προτεραιότητές τους για να αντιμετωπίσουν τις αυξανόμενες προκλήσεις. Αυτό περιλαμβάνει την απόρριψη ψευδαισθήσεων για οποιονδήποτε θετικό ρόλο μιας αμερικανικής κυβέρνησης που ευθυγραμμίζεται συστηματικά με το Ισραήλ.