Κοινωνική και περιβαλλοντική πρωτοβουλία Κέρκυρας
Η αντίθεσή μας στην υπέρογκη αύξηση των δημοτικών τελών στο Δήμο Κεντρικής Κέρκυρας και Υπερποντίων Νήσων.
Η δύσκολη οικονομική κατάσταση που υπάρχει σήμερα στο Δήμο είναι αποτέλεσμα μακρόχρονης κακοδιαχείρισης των θεμάτων και προβλημάτων, για την οποία δεν ευθύνεται ο μέσος πολίτης και επομένως δεν θα πληρώσει τις συνέπειες.
Επανειλημμένα ακούμε ότι ο Δήμος δεν εισπράττει τα ενοίκια καταστηματαρχών για τη χρήση δημοτικών χώρων, όπως πλατείες και πεζοδρόμια, ότι μεγάλες επιχειρήσεις και οργανισμοί χρωστάνε λογαριασμούς ρεύματος και ύδατος, θα θέλαμε να μας πείτε αν αυτά ισχύουν ή όχι. Αν ισχύουν, είναι ευνόητο ότι η διευθέτηση αυτών των εκκρεμοτήτων είναι το πρώτο μέλημα της δημοτικής αρχής.
Επειδή η μεταφορά των απορριμμάτων αποτελεί σημαντική δαπάνη του δήμου, θα αναφέρουμε κάποια πράγματα σχετικά. Εδώ έχουμε μακρόχρονη κακοδιαχείριση, από την αρχή κοινωνικοί φορείς του νησιού είχαν επισημάνει ότι το Τεμπλόνι δεν είναι ο ενδεδειγμένος τόπος για την ταφή των σκουπιδιών αφενός και αφετέρου ήδη από τότε η ταφή θεωρείτο ξεπερασμένη και ανθυγιεινή. Ωστόσο, το έργο έγινε και συνέχισε παρά τις συχνές διαμαρτυρίες των κατοίκων για τις ολέθριες επιπτώσεις στη ζωή τους και την υγεία τους. Δεύτερη κακοδιαχείριση η επιλογή χώρου στη Λευκίμμη, που εκτός των περιβαλλοντικών επιπτώσεων, θα συγκέντρωνε σκουπίδια απ΄όλο το νησί ενώ ο αρχικός σχεδιασμός ήταν μόνο για το νότο.
Επίσης, δεν έχει δοθεί η απαιτούμενη σημασία στο θέμα της ανακύκλωσης. Το κλειδί για τη σωστή διαχείριση των απορριμμάτων είναι η διαλογή στην πηγή, αυτό σημαίνει διαφορετικούς κάδους για κάθε υλικό και όχι όλα μαζί στον μπλε κάδο, που δυστυχώς λέγεται ότι συχνά και αυτό το περιεχόμενο καταλήγει στον ίδιο χώρο με τα σύμμεικτα απορρίμματα. Επιπλέον, τα οργανικά απόβλητα αποτελούν σχεδόν το 50% των απορριμμάτων και είναι αναγκαία η ύπαρξη καφέ κάδων στις αστικές περιοχές και η καθοδήγηση για την εναπόθεσή τους στις αγροτικές περιοχές, έτσι ώστε μέσω κομποστοποίησης να χρησιμοποιούνται ως λίπασμα. Όσες φορές το συζητάμε με τις αρμόδιες
αρχές, η απάντηση είναι ότι είναι δύσκολο, ότι δεν συμμορφώνονται οι πολίτες. Η τοποθέτηση η δική μας είναι ότι όταν υπάρχει πολιτική βούληση, πραγματοποιούνται και τα δύσκολα!
Ακόμη, η δημοτική αρχή πρέπει να μεριμνήσει για την παροχή πόσιμου νερού γιατί η συσσώρευση των πλαστικών μπουκαλιών επιβαρύνει πολύ τον όγκο των απορριμμάτων και η ανακύκλωση του πλαστικού είναι ρυπογόνα.
Επειδή βέβαια τα χρήματα χρειάζονται άμεσα, ο Δήμος πρέπει να τα διεκδικήσει από την κυβέρνηση, να διεκδικήσει τα τέλη, που επιβάλλονται στους τουρίστες, όπως αυτά της κρουαζιέρας. Όχι από το μέσο ταλαίπωρο πολίτη, που τα τελευταία 14 χρόνια έχει δει το εισόδημά του να μειώνεται σημαντικά ενώ ενοίκια, λογαριασμοί ρεύματος, είδη διατροφής και ρουχισμού ολοένα αυξάνονται και οι τομείς της δημόσιας υγείας και παιδείας υπόκεινται σε συνεχείς περικοπές.
Μας δίνεται η εντύπωση ότι η αφαίμαξη του πολίτη είναι η εύκολη λύση τόσο για την κεντρική κυβέρνηση, όσο και για την αυτοδιοίκηση. Όμως υπάρχει ένα όριο, που έχει πια ξεπεραστεί και θα σας θυμίσουμε την αρχαία ρήση, ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος!
