Adagio κ.τ.λ.: Μήπως μερικοί έχουν παρεξηγήσει κάποια πράγματα;

Όσα γράφτηκαν στα Μέσα Μαζικής Δικτύωσης μετά τα μεσάνυχτα της Μ. Παρασκευής για την εκτέλεση του Adagio, αποτελούν κατά την ταπεινή μας άποψη τουλάχιστον εσφαλμένες εκτιμήσεις (ή απόψεις, αν θέλετε) και:

• Είναι πέρα για πέρα σωστή η άποψη φίλης αγαπητής ότι οι φιλαρμονικές δεν είναι Juke Box για να παίζουν ότι θέλουν, όσο και όταν θέλουν κάποιοι.
• Είναι αδιαμφισβήτητο ότι η παρουσία των φιλαρμονικών είναι ο κύριος συντελεστής επιτυχίας του κερκυραϊκού Πάσχα από το οποίο έχει προ πολλού χαθεί η πρέπουσα κατάνυξη και τα έθιμα έχουν μετατραπεί σε τουριστικές «ατραξιόν» με ένα και μοναδικό σκοπό : Προσέλκυση τουριστών και χρήματος.

Για την ιστορία να θυμίσουμε ότι τo Adagio για έγχορδα και όργανο, είναι μια νεομπαρόκ σύνθεση που συχνά αποδίδεται εσφαλμένα στο βενετσιάνο συνθέτη του 18ου αιώνα Tomaso Albinoni. Είναι γραμμένο σε τριμερές μέτρο και μεταγράφηκε σε τετραμερές για τις ανάγκες της μπάντας, ενώ εισάχθηκε στο ρεπερτόριο της Παλιάς από τον προηγούμενο αρχιμουσικό της .

Ως προς την Παλιά:

Το βράδυ της Μ. Παρασκευής εκτελέστηκε το Adagio όπως και η Marcia Funebre την οποία συνέθεσε ο αρχιμουσικός της Παλιάς.

Εδώ τίθεται το ερώτημα:

Πως καθορίζεται αν μια σύνθεση όπως αυτή που έχει δημιουργηθεί από τον αρχιμουσικό του ιστορικότερου μουσικού ιδρύματος του νησιού, οφείλει να μένει αναξιοποίητη και «κρυμμένη» σε κάποιο συρτάρι;

Επιπλέον, είναι λογικό, σαφές και προφανές ότι σε κάθε περίπτωση είναι στην κρίση του αρχιμουσικού και ουδενός άλλου πότε και σε ποιο σημείο της διαδρομής θα παιχτεί μια μάρτσια.

Αυτά προς το παρόν και με τις καλύτερες ευχές μας.

(Μια και τόφερε η κουβέντα, έχει περάσει η εποχή κατά την οποία υπήρχε μόνο ο δίσκος βινυλίου και σε τιμές όχι ιδιαίτερα χαμηλές. Πέρασε και η εποχή του CD. Είμαστε σε μια εποχή κατά την οποία βρίσκεις στο διαδίκτυο δωρεάν οποιοδήποτε μουσικό κομμάτι θέλεις σε ποικιλία εκτελέσεων και όποια ώρα το θέλεις).

ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΤΩΝ ΦΑΙΑΚΩΝ